Boşluktan korkuyorum

Boşluktan korkuyorum. Ondan kaçtığım için değil sadece. Onu seviyorum da. Boşluğun bana yaptığı şey, aklımı başımdan alması ve indiğim her yeni derinlikte beni hangi sürprizlerin karşılayacağını bilememek, evet, merak ettiriyor onu ve heyecanlandırıyor beni. "Yükselmeyeceksem düşeyim o zaman!" diyor içimden bir ses. Sanki değişmeğe mecburmuş gibi. Bir yanıyla korkusunu, bir yanıyla sevgisini çekiyorum boşluğun. Bu ikisinin birarada olması beni ondan daha fazla kaçmaya zorluyor. Korkulacaktan korkmakta bir acayiplik yok. Ama düşmesi sevilen bir hatadan korkmak... Bu korkunun katmerlisi. Ve benim hayatımda bu türden birçok korku var. Şehvetin sevgiden farkı yanlış olduğu bilinene karşı da duyulabilmesidir.